هنر فیروزه‌کوبی بیش از هفتاد سال است که در کشور ما رونق پیدا کرده است. در ابتدا قطب اصلی این هنر و آغاز رونق گرفتن آن در استان خراسان و شهر نیشابور بوده است. و پس از گذشت زمان، قطب اصلی فیروزه کوبی از نیشابور به اصفهان انتقال یافت. هرچند که مشخص نیست ابداع آن را باید مرهون همت استاد کاران ایرانی بدانیم و یا هنرمندان روسی. در کشور ما همواره مس جایگاه ویژه ای در میان فلزکارها داشته است چنان که در گذشته ظروف آشپزخانه‌ای ما از جنس مس ساخته می‌شده است. همچنین یکی از علت‌های اصلی توجه و علاقه‌ی ایرانیان به این هنر، زیبایی خاص آن است؛ چرا که مردم ایران همواره به تزئین و ظاهر وسایل اطراف خود توجه ویژه‌ای دارند. هنر فیروزه‌کوبی از صنایع دستی است که با نشاندن قطعات کوچک سنگ فیروزه به شکل موزاییکی روی سطح ظروف، زیورآلات و غیره، ساخته می‌شود. در نظر داشته باشید که هر چه فاصله‌ی بین قطعات فیروزه‌ی کوبیده شده روی محصول مورد نظر کمتر باشد، نشان از دقت و نظم بالا تر آن است. این ظرف آجیل خوری زیبا، هم کاربرد مصرفی و هم تزئینی دارد. رنگ بدنه‌ی آن ترکیب فیروزه‌ای و مسی است. جنس قسمت خارجی بدنه‌ی آن از ترکیب فیروزه و مس بوده و جنس قسمت داخلی بدنه‌ی آن تنها از مس است.
